Mn opa!
Kreeg ik als idee.
Ja waarom niet? De vakantie is voorbij. Zoals alles voorbij gaat.
Ook een mensenleven.
Ook het leven van deze unieke man.
Een visserman die graag dominee had willen zijn.
Hij stierf zeven jaar geleden. Precies twee dagen voordat we op vakantie zouden naar buitenland. En precies twee dagen na de ramp met de MH 17.
Ik zie hem nog voor me. Liggend op zijn buik voor de kachel. De kachel op de rooie schrap, zoals ze hier zeggen. Het kon gewoon niet warmer worden in de woonkamer. En alle andere vertrekken waren koud.
Zijn buik rustte op een kussen van de bank. Die had hij op het hoogpolige tapijt neergelegd. Voor hem lagen levensbronnen en een schrijfblok. Hij schreef zoals hij praatte.
Hij hoopte nog steeds dat hij een keer de preekstoel op mocht. Als lezend ouderling. Daarom lag er altijd een preek te wachten.
Nu is deze visserman allang afgereisd, ontslagen van zijn taak op aarde.
Hij heeft de wens van zijn hart verkregen.
En in mijn herinneringen heeft hij een unieke plaats.
Reactie plaatsen
Reacties